فرشته الهام - احمد آذرکمان

سال هاست که فرشته یِ الهام
رژ مالیده
میانِ شلوغیِ خیابان
گم شده است
و سال هاست که من
به عکسِ کوه هایی خیره شده ام
که دزدانه و عاشقانه
فقط تنِ برفیِ خود را
دید می زنند
در حالی که نمی دانم
همسایه ام دارد
یخچالش را تمیز می کند
یا سوسک های توالتش را می کُشد  
ببین چگونه یک نَرّه صبحِ لجوج
تنهایی ام را لِه می کُند و سکوتم را می چَرَد !  
همیشه وقتی
تیک تاک هایِ پیر
برگ هایِ زردِ یک جهانِ بن بست را
به شکلِ نمایشی
نوچ نوچ کنان جارو می کنند  
همیشه وقتی
باد
نَبَردش را
به آشغال هایِ سنگین می بازد
تمامیِ روایت ها
همین گونه به پِت پِت می افتند
و دریا
پُر از نهنگ هایی می شود
که در شکمشان
ژِپِتو دارند  
(گوشی
هفت درصد شارژ دارد
دیگر صفحه کلید را فشار نمی دهم .)