زن - مرد

زن را از کیفیت یگانه‌اش می‌توان شناخت؛
همان که استعاره‌ای از خداست؛
او بهترین مونس است در غربت عواطف.

هر زن شکلی از زندگی‌ست
طرزی از نگاه‌ است ترجمه‌ناپذیر.

هر زن نوعی از مراقبه است در سکوتی ژرف
که هر چه آماده می‌کند یک‌نفره نیست.

■ احمد آذرکمان - بیستم دی ۱۴۰۱

.............

مرد، دشوار است؛ به دشواری دیوارهای یک قلعه‌ی امن.

جان‌پناهی‌ست به شکل آغوش‌های پُرضلع.

مرد، اسم اعظم رنج‌های روزگار است؛ خدایی خانگی که در تکامل خیال‌های زنانه به تخت و تاج می‌رسد و از اتصال ستاره‌های آسمانِ کودکان به شکوهی دل‌نشین سر می‌سپارد.
نگاه مرد ترجمان آهستگیِ کلام خداست؛ آن‌جا که بیش‌تر میل به سکوت دارد.

مرد از هر نقطه‌ای که بیآغازد‌ به هر منظری که خو کند عاقبت به جماعتِ خانواده‌اش اقتدا می‌کند.

■ احمد آذرکمان - بیستم دی ۱۴۰۱